කාත් කවුරුවත්

කාත් කවුරුවත් නැති බව දැන දැන
මාත් මගේ හිතත් රාත්‍රියක තියලා
නුඹත් ගියානම් හෙටත් තියේවිද
මටත් ඉරක් නැගෙනා
සාන්කාව ඇහෙරෙන ඝන අදුරේ
ආත්මයම මගේ රාත්‍රියම වැන්නේ
ඇත් වෙන්න නම්
ඇයි තුරුලෙම උන්නේ
වේදනාව ඇවිලෙන දිවි කතරේ
දෑස් ඇරන් ඉද
තවත් පලක් නැත්තේ
එත් කියන්නම් හමුවෙමු මතු බවයේ

බැම්ම බිදුනු වැ තලයකි සොදුර මා හද ඔබ ගිය පසු
නින්ද නැතිය රැ තුන්යම පෙම් කල සිත ගිනිගත් පසු
වළා සළුව සේ සදවට දැවටිවුනි නුබ මා ලග
කිමද කරනා මේ ලෙස රත්තරනේ සිත බිදෙන්ට
බින්න බැස හිදි ගණදුර පහන් නිවා හද ගැබතුල
ඇද්ද රන්සදක් මිහි පිට නුබ මිස මේ හද මැදුරට
බැම්ම බිදුනු වැ තලයකි සොදුර මා හද ඔබ ගිය පසු
නින්ද නැතිය රැ තුන්යම පෙම් කල සිත ගිනිගත් පසු